Column: Even samen lekker lachen

door Paula Irik - Ingezonden - 10-06-2013

Mensen met dementie zijn goed in eerlijkheid en directheid, zij nodigen uit tot echtheid. En tot aanstekelijke vormen van alledaags verzet. Zoals daar zijn: de humor en de ondeugd!

Mevrouw Deutekom, in een gesprek over schoonmaken: “Ach, als er een man zijn kont gewassen moest worden, dan nam ik dat gewoon even mee.” Ze proest het uit.

Ineens klaart mevrouw Melzer helemaal op, de ondeugd spettert uit haar ogen: “Daar was een grote boerderij. Kom ik binnen in de keuken: twaalf katten. 'Hoe kom je aan die twaalf katten?' 'Piemeltje wiebelen, anders komen er geen katjes.' Domme mensen weten nog niet hoe dat moet gebeuren: er moet gepiemeld worden!”

Dementie is kaalslag. Maar midden in de onherbergzaamheid zijn er de oases van gedeelde  pret en dwarsigheid: de wijsheid van de mensen zonder macht. Geen luxe maar net zo noodzakelijk als steunkous, rollator en incontinentiemateriaal. Even samen lekker lachen. Even weg uit het focussen op de problemen alleen. Doei, meneer Alzheimer, wij zijn er even niet!

Uit: "Als het maar echt is. Over de zachte kracht van mensen met dementie”, uitgeverij Elikser. ISBN 978 90 8954 510 7.  Hier te bestellen (zonder verzendkosten).

In een aantal columns vertelt Paula Irik, geestelijk verzorger bij het Amsterdamse Cordaan, voor IDé over ‘de zachte kracht van mensen met dementie’. Irik: “Dementie sloopt niet alles. Mensen met dementie vallen niet samen met hun gecompliceerde, zwaar te dragen ziekte”.

In Iriks columns komen mensen met dementie zelf aan het woord, met hun eigen taal; “vaak gebroken, maar vol betekenis”.

 (portretfoto: Wilma Bosma)