Gezocht: hulpmiddelen bij 'wildplassen'
Ervaringen en meningen - 10-06-2013
Een van onze dementerende bewoonsters gaat ‘overal’ zitten plassen. Bij voorkeur op een stoel, maar ook wel op een salontafel, in een prullenbak etc. Ze is niet incontinent. En ze laat ook voortekenen zien als ze moet plassen. Ze kijkt dan wat zoekend om zich heen en gaat zich uitkleden. Ze doet haar broek pas omlaag als ze op de voor haar juiste plek is (meestal een stoel). Vaak doet ze dat op de gang of op een andere plek waar ze buiten ons directe gezichtsveld is. We hebben geprobeerd om haar preventief naar de wc te laten gaan, maar dan werkt ze niet mee. Een zwarte WC-bril die de herkenbaarheid van de wc vergroot, gaf daar geen verandering in. We zoeken nu andere oplossingen om haar tijdig naar het toilet te laten gaan. We vragen ons bijvoorbeeld af of er iets bestaat dat een geluidsignaal geeft als ze haar onderkleding gaat uitdoen. We zien uit naar uw tips. Ook andere ideeën zijn welkom!
Cora de Jong, continentieverpleegkundige
20 november, 2013 om 18:06
Wij hebben een mannelijke bewoner die niet of nauwelijks te benaderen is maar geheel in zijn eigen wereld over de afdeling loopt. Zijn wereld bestaat uit de boomgaard die hij vroeger had.
Hij plast overal tegen waar het niet hoort en gaat overal gehurkt zitten om zich te ontlasten………Wij zijn een woongroep met 8 bewoners met een eigen kamer, waar hij dus ook gerust op gaat als deze liggen te slapen want dan kan de deur niet op slot.
Je kunt hem best vragen of hij naar toilet wil/moet maar je bereikt hem niet. Hij zit veel op zijn eigen kamer en als je dan bij een andere bewoner bezig bent, heb je het niet in de gaten.
Ik denk aan iets aan zijn broekrits wat een signaal geeft op ons alarmsysteem, net als de sensor en valmat. Ik heb geen idee of het bestaat en kon tot nu toe alleen belletjes vinden en een alarm voor aan een tentrits……….dit wil en kan ik deze man niet aandoen.
Wie heeft de gouden tip???!!!
21 juni, 2013 om 13:04
Beste Cora,
Ik lees in je verhaal dat men het gedrag in een vroeg stadium kan signaleren, namelijk: wanneer zij moet plassen wordt zij onrustig, gaat zoekend om zich heen kijken en zich uitkleden.
Je kunt denk ik met het team nog meer focussen op deze voortekenen, dus zodra het personeel de voortekenen ziet de bewoonster meenemen en leiden naar het toilet.
Degenen die het moeilijk vinden om voortekenen te herkennen kunnen een vast ritme aanhouden, bijvoorbeeld ieder half uur vragen of mw. nog naar het toilet moet (of haar het toilet laten zien).
13 juni, 2013 om 11:52
Beste Cora de Jong,
Ik zou willen suggereren om te proberen te redeneren vanuit het gevoel van de patiënte.
Zij gedraagt zich net zo ongemakkelijk als u en ik in een situatie waarin wij hoge nood hebben en nergens een w.c. kunnen ontwaren…
Door haar lichaamstaal laat zij dan onbewust zien wat er aan de hand is, en zij lost haar probleem (hoge nood) zelfstandig op, terwijl zij daarbij ook nog moet dealen met de schaamte dat anderen haar zouden kunnen zien plassen. Dus verstopt zij zich zoveel mogelijk.
Preventief toiletbezoek lijkt haar zinloos, want dan “hoeft ze niet”.
Dat past weer in het beeld wat een kenmerk van dementie is: niet meer kunnen plannen.
Een goede bekende die in een een-op-een situatie twee uurtjes prettig met de patiënte doorbrengt, kan wel van tijd tot tijd vragen of zij soms ” naar de w.c. moet”, en, zo ja, met haar meegaan.
En als dat iemand is die de patiënte wat beter kent, dan zal zij misschien uit zichzelf zeggen dat ze “moet plassen”.
Patiënte is vast bang dat zij de w.c. niet kan vinden zodra zij moet/wil plassen. Misschien kunt u haar zelf vragen hoe zij “altijd zelf de weg naar een w.c. vindt” ?
Misschien kunt u hierbij samenwerken met een familielid van de patiënte ?
Gerda Spruit.