Samen zorgen voor dementerende buurvrouw

Ervaringen en meningen - 07-09-2015

Roos Broersen en haar mede flatbewoners in het Utrechtse Overvecht zorgden vier jaar voor hun dementerende buurvouw Matty van Assendelft. Cees Grimbergen beschreef in een column van het AD hoe ze dat deden. Omgaan met een dementerende is een vaardigheid die je kunt leren, zo blijkt. Inspirerend! 

Dat dondert niet

Ik kwam stadgenoot Roos Broersen tegen. Aan de Sao Paulodreef was zij met buurvrouw Emilin Lap en andere flatbewoners steun en toeverlaat voor Matty van Assendelft, dementerend, nu 82 jaar. In de laatste editie van het wijkblad Dreefnieuws las ik over hoe buren vier jaar lang het ziekteproces van 'buuf' Matty draaglijker maakten. Was meteen onder de indruk van het vanzelfsprekende 'nabuurschap'.

Dagelijks krijgen in ons land 40 mensen de diagnose 'dementie' te horen. 250.000 mensen lijden er aan. Ze verliezen de greep op eigen geest en lichaam. Aan alledaagse zaken als koken en persoonlijke verzorging komt de patiënt niet meer toe. Een deel van hen wordt verdrietig, depressief of agressief. De omgeving kan het leven van de dementiepatiënt draaglijker maken.

'Het ging geleidelijk', vertelt Roos. 'Toen Matty's man in een hospice stervende was, gingen we wat vaker langs. Omdat ze geen kinderen heeft, help je haar als ze wat vergeetachtiger wordt. Dan ga je eens mee naar kapper of tandarts.'Het geheim van de omgang met de dementiepatiënt? Open staan voor de ander. Al heeft die ander niets te melden. Al herhaalt de ander tien keer dezelfde zin. Al kan je niets van de voortdurend pratende ander volgen. Open staan en contact maken terwijl je niets van je buurvrouw begrijpt! Dat laatste 'dondert niet'. Waar het om gaat is: contact. Ook als de niet-dementerende in dat contact bijna niks 'terug krijgt'. Roos Broersen overtuigt me. Omgaan met een dementiepatiënt is een vaardigheid. Die je kunt leren. Het is verschrikkelijk om de paniek van je buurvrouw te voelen. Maar haar aanraken en gerust stellen dat 'het die rotziekte is', haalde iets van de paniek weg. Geduld. En bij grote paniek zeggen: 'Dit is Matty Alzheimer. Niet Matty van Assendelft.'

Dat staatssecretaris Van Rijn 'dementievriendelijke' buurtjes in Overvecht gebruikt om zijn bezuinigingen op de verpleeghuizen er door te jagen? Het zal wel. In Overvecht zie ik de kracht. En Matty? Toen het dit voorjaar echt niet meer ging, kreeg zij een plek in Lieven de Key, Zuilen. Daar woont ze nu met 40 dementiepatiënten.

uit: AD/Utrechts Nieuwsblad, 28 juli 2015

Deze en alle andere columns van Cees Grimbergen die gepubliceerd zijn in het AD/Utrechts Nieuwsblad, kunt u hier vinden.