Gebruik antipsychotica gevolg van onwetendheid
Redactioneel - 06-06-2011
Zeker eenderde van de bewoners met dementie in verpleeghuizen krijgt antipsychotica. Reden: onwetendheid over de zeer matige werking en de grote risico’s, én onwetendheid over hoe goed om te gaan met onrust en agitatie
Dit werd al in 2008 vastgesteld in een promotieonderzoek van dr. Sytse Zuidema, specialist ouderengeneeskunde van de Radboud Universiteit en wordt nu bevestigd in een - nog niet gepubliceerde- nieuwe wetenschappelijke studie van specialist ouderengeneeskunde Bart Kleijer van het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Dit schrijft dagblad Trouw op 3 juni jl.
De krant maakte op 1 juni 2011 samen met Medisch Contact bekend dat door de vele negatieve bijwerkingen jaarlijks honderden ouderen overlijden, terwijl het middel slechts in 20% van de gevallen ook maar enig positief effect heeft. Op 3 juni gaat de krant in op de vraag waarom deze middelen desondanks op zo’n grote schaal worden voorgeschreven. Hieronder een citaat:
Zorgverleners: ‘Voordelen wegen op tegen de risico’s’
‘‘In 2009 bleek uit een enquête die de arts Esther Blokland hield in 23 verpleeghuizen, dat artsen, verzorgend personeel en ook de familie van bewoners vinden dat de mogelijke voordelen van antipsychotica opwegen tegen de risico's van bijwerkingen. Uit dit onderzoek bleek dat in 17 procent van de gevallen de artsen zich door verplegend personeel onder druk gezet voelen om antipsychotica voor te schrijven’.
Ook kwam naar voren dat in bijna de helft van de gevallen de familie van mening was dat er vooraf onvoldoende informatie was gegeven over de mogelijke bijwerkingen. Volgens Blokland kunnen de te hoge verwachtingen van het effect van antipsychotica verklaren waarom deze middelen zo ruim worden gegeven aan demente ouderen”.
‘Andere aanpak soms met hele kleine dingen’
“Raymond Koopmans, hoogleraar ouderengeneeskunde aan het UMC St Radboud in Nijmegen en ook werkzaam als specialist ouderengeneeskunde, kent de voorbeelden van een andere aanpak van gedragsproblemen. ‘Soms zijn het hele kleine dingen", zegt hij. "In de zorginstelling waar ik werk, hadden we een vrouw die iedere avond voor het slapen gaan beslist naar haar man wilde en dan zeer onrustig werd. Haar ontreddering was voor iedereen heel invoelbaar. Haar man heeft toen een videoband gemaakt, waarop hij haar toesprak: dat ze gerust kon gaan slapen, dat hij de volgende dag weer op bezoek zou komen. Als de vrouw onrustig was, werd die videoband afgespeeld. Dat werkte perfect, ze kwam volledig tot rust. Dat zijn van die kleine succesjes.’ ‘’
Bron: Trouw