Juweeltjes - oktober

Redactioneel - 22-10-2013

Uitingen van diepe gedachten, emoties en verassende associaties door kwetsbare mensen wiens geheugen, denken en taal  door dementie is aangetast.  Paula Irik, Eva Smit en Irene Maijer van de Amsterdamse zorginstelling Cordaan laten zich er dagelijks door ontroeren en ze verzamelen ze.        

'Juweeltjes' noemen zij ze. IDé publiceert elke maand een selectie.

Het leven van onze bewoners is net een schatkamer. Je vindt er donkere hoekjes, kleerscheuren, gebrek en hartzeer. Maar ook een rijkdom aan verhalen, een grote schat aan wijsheid. In de levensverhalen van bewoners liggen juweeltjes verstopt: kostbare herinneringen, ontroerende gezegdes, diepe levenskennis.

“Wat typisch hè, dat de sterren het mooiste flonkeren als het diepste nacht is.”

 
“Weet je dat allemaal over mij? Dan weet je wat moois!”

 
“Hoe ouder ik wordt, hoe gekker ik word.”

 
“Eerst muziek maken. Dan mag je naar bed.”

 
“Ik ben een gelukkig mens met rode wangen erbij.”

 
“Deze Indonesische liederen zong ik voor mijn moeder. Zo leuk.”

 
“Je moest het niet wagen om Surinaamse liedjes op school te zingen vroeger hoor.”

 
“Al blijf ik nog lang hier, ik ga toch dood.”

 
“Drummen na al die jaren. De losheid moet komen dat is een fantastisch gevoel! Wat geweldig om dit te doen!”

 
“Alles wat je doet moet in je hart zijn. Dat is de wijsheid van een mens.”

 
“Eén dag zijn we gehecht aan elkaar geworden en vrienden geworden. Verre vrienden van een ander eiland. Maar de herinnering is goed.”

 
“Ja, in zekere zin ben ik een wijze man. Op een zeker moment denk je: ja deze man is wijs. Die heeft mensen gekend en weet wat hij zegt.”

 
“Met muziek wordt je creatief. Dat past je aan.”

 
“Ik zit het lekkerste van allemaal. Ik zeg leuke dingen. Dan geef ik tenminste iets mee.”

 
“Mijn handen zijn altijd sterk geweest vanaf jongs af aan.”

Paula Irik, Eva Smit, geestelijke verzorging
Irene Maijer-Kruijssen, muziektherapie
Gaasperdam, Eben Haëzer, Anton de Komplein
Cordaan