Column: Verdriet hoort erbij

Column door Paula Irik, geestelijk verzorger - Ingezonden - 08-04-2013

Verdriet hoort bij het leven, ook in de periode van dementie:

Mevrouw Streefkerk: “Je tranen heb je niet voor niets gekregen, je mag af en toe best wel huilen, er zijn drie soorten: ontroering, verdriet en vreugde, het hoeft niet altijd lollig te zijn. Tranen van medelijden, lachen en verdriet, dat hoort er ook bij, je kunt niet alles wegpoetsen.”

Wanneer mensen met dementie verdrietig zijn, moet je zo snel mogelijk zorgen dat ze hun verdriet vergeten en weer lachen, is de heersende opinie. Een wijdverbreid misverstand. Niet alle verdriet is belastend, je hebt je tranen niet voor niets gekregen. Er is ook goed verdriet ….. 

Mevrouw Hamer: “I miss them. Mammy and dad. Als ik aan ze denk, dan krijg ik een prop hier (ze wijst op haar keel) en druppels water in mijn ogen. Mammy and dad, zo lief, zo lief. Ik mis hen. Iedere keer als ik naar hun foto kijk, heb ik tranen. Straks kom ik bij hen in heaven. Dan gaat we talk together. Ik zal ze weer zien.”

 …...verdriet dat spreekt van trouw die het leven zin geeft en liefde die blijft beschermen. Ook mensen met dementie hebben recht op verdriet. Er zit zo ontzettend veel verdriet in het leven, dat laat zich niet vergeten. Er is dood die je altijd met je mee blijft dragen.

Mevrouw Bleekstra (moeder van vijf kinderen van wie er twee gestorven zijn):  “Soms bleven ze niet leven. Er was grote kindersterfte, dat is een deel van het leven. Het wordt gauw vergeten dat het is van alle tijden, er zit zo ontzettend veel verdriet in het leven, dat kun je niet vergeten.”

Meneer Vermeer: “We hadden iemand die dat wel kon. Die is vannacht overleden. Het duurt een tijd voordat het gat is opgevuld. Je kunt niet het gat opvullen dat er is gevallen, dan zit je op kolen en ijs!”

Dat verdriet mag niet verraden worden. Er zijn gaten die niet mogen worden dichtgegooid. Dan bevries je het leven.

Uit: Als het maar echt is. Over de zachte kracht van mensen met dementie”, uitgeverij Elikser. ISBN 978 90 8954 510 7.  Hier te bestellen (zonder verzendkosten).

In een aantal columns vertelt Paula Irik, geestelijk verzorger bij het Amsterdamse Cordaan, voor IDé over ‘de zachte kracht van mensen met dementie’. Irik: “Dementie sloopt niet alles. Mensen met dementie vallen niet samen met hun gecompliceerde, zwaar te dragen ziekte”.

In Iriks columns komen mensen met dementie zelf aan het woord, met hun eigen taal; “vaak gebroken, maar vol betekenis”.

 (illstratiefoto Wilma Bosma)