Betrokkenheid en deskundigheid in plaats van regels en procedures

Elly Duijf - Ervaringen en meningen - 09-03-2015

'Is er sprake van regelverslaving in de ouderenzorg?', zo vraag ik me regelmatig af. In gesprekken over vrijheidsbeperking hoor ik vragen als ’Wat mag wel en niet?’, en ‘Wat is een vrijheidsbeperkende maatregel; valt een ligorthese daar ook onder?’ We zitten in een cultuuromslag naar meer bewegingsvrijheid en mensen zoeken houvast. Dat is begrijpelijk, maar te veel wordt die nog gezocht in regels en procedures, in plaats van in het delen van uitgangspunten of ‘visie’.

Er is kritiek dat onze overheid zorginstellingen regelmatig overlaadt met regels. Maar op het gebied van vrijheidsbeperking doet de overheid nu juist eens heel wat anders. Het VWS Richtinggevend kader vrijheidsbeperking (2007) en het wetsvoorstel Zorg en Dwang (2013) zeggen samengevat heel eenvoudig: kies bij problemen - na goede analyse, multidisciplinair en samen met de familie - de oplossing die voor deze mens het minst vrijheidsbeperkende is. En als je toch bij iets ingrijpends uitkomt, laat dan ook een buitenstaander op een gegeven moment meekijken naar mogelijke alternatieven. Kan regelgeving nog eenvoudiger zijn? 

De nieuwe wet voor vrijheidsbeperking legt de verantwoordelijkheid terug bij de betrokkenheid en deskundigheid van zorgverleners. Organisaties die dit begrijpen, investeren in gedeelde uitgangspunten voor liefdevolle zorg, in het zich eigen maken van moderne kennis, in ruimte voor reflectie en in taakvolwassenheid. Regels proberen zij zo eenvoudig mogelijk te maken!

Op zoek naar een hulpmiddel bij dit proces? Bestel nu het Zorg voor vrijheid kaartje.

Wilt u reageren? Mail ons.